Natuur & cultuur!

Hallo iedereen!

Onze stage is voorbij, maar wij genieten nog even van de natuur en cultuur in Suriname.

Zaterdag 14 maart
Zaterdagmorgen vertrokken we met onze buren naar Brokopondo. Brokopondo is een district waar er een stuwmeer gelegen is. Dit door de bouw van de Afobakadam.

Lang geleden was er op deze locatie een dorp. De mensen moesten immigreren naar andere gebieden. De resten van het dorp zie je nog steeds aan de uitstekende toppen van de bomen. Dit zorgt ervoor dat het stuwmeer prachtig is.

Het dam rond het stuwmeer.

Samen met de buurkinderen bovenaan het stuwmeer.

Zondag 15 maart 
Om 5u30 stonden we op om te vertrekken naar de hoofdstad. Vanuit de hoofdstad vertrokken we met een busje richting Albina. In de bus was het heel gezellig. We zaten met een tiental mensen van uit Holland op de bus. Zij doen hier allemaal vrijwilligerswerk: kinderhuizen, eten verdelen...

De rit naar Albina duurde drie uur. Albina is de grensstad van Suriname met Frans Guyana.
Daar genoten we van het prachtige uitzicht en van het zonnetje. Met een boot vertrokken we richting Galibi.

Galibi is een eiland met een tropische sfeer: palmbomen, vissersboten, indianendorpen... Aangekomen op het eiland verkenden we onze slaaphut. We sliepen in bedden, maar wel zonder klamboe. De muskieten hadden dit graag. Na het verkennen genoten we van een heerlijke maaltijd bestaande uit verse vis. Na het eten maakten we een wandeling door het dorp. De mensen leven hier van de natuur: vruchten, visvangst en zelfs jacht.

Onze dag was nog niet ten einde, want s'avonds vertrokken we met de boot om zeeschildpadden te spotten. Dit was heel spannend. In het donker zochten we de sporen. We hadden geluk want er waren veel zeeschildpadden aan strand gekomen. Dit om eieren te leggen. Drie zeeschildpadden zagen we van dichtbij. We zagen ook de drie fases van het eieren leggen: een put graven, eieren leggen en ze begraven.

Het was een prachtige ervaring om te zien hoe ze eieren leggen. Een 120-tal eieren, zo groot als pingpongballetjes. Naar het schijnt is dat ook heel erg zacht. We hebben dit wel niet gevoeld, want we wilden de schildpad niet storen.

Na deze tocht was het tijd om te slapen. Een vermoeiende, maar wonderlijke dag.

Galibi: het tropisch eiland.

De eierenleg bij een zeeschildpad.

Maandag 16 maart 
Wij stonden om 6uur op want we wilden nog een strandwandeling maken voor het ontbijt.
Het was opnieuw prachtig. We zagen hoe de kinderen naar school vertrokken via het strand, sommigen zelfs met de boot.

Na deze wandeling ontbeten we nabij de hut. Na het ontbijt vertrokken we met de boot naar Frans Guyana. Toen we aankwamen zagen we al meteen het verschil. Frans Guyana behoort nog steeds tot Frankrijk. Dit laat zijn sporen na: de taal, rechts rijden met de auto en betalen in euro's. Voor ons was het weer wennen om terug rechts te rijden en in euro's te betalen. Suriname ligt aan de overkant en toch zo'n groot verschil.

We bezochten de vroegere gevangenis: camp de la transportation. Eind 1800 waren er hier heel veel gevangenen. Hun overlevingskansen waren enorm klein. Ze kregen nauwelijks te eten, weinig hygiëne en waren vastgeketend. In 1953 sloot deze gevangenis. Dus deze gruwel is nog maar 60 jaar ten einde.

Na het bezoek aan de gevangenis maakten we een wandeling in Saint Laurent. We zagen de oude gebouwen, allemaal met een Frans kenteken. Na deze tocht was het tijd om terug te vertrekken naar Suriname. Het land was al in zicht, maar we moesten nog een oversteek maken van 30 minuten.
Toen we aankwamen, aten we nog nasi met kip en dan vertrokken we terug met ons busje naar Paramaribo.

Het waren drie mooie dagen waar we heel veel hebben bijgeleerd van de natuur en de cultuur.
Het zijn herinneringen voor ons leven.

Groetjes
Tessa en Stefanie!

Afsluiter van de stage!

Hallo iedereen!

Onze stage zit er jammer genoeg op. We geven je nog een overzicht van onze laatste twee dagen.

Donderdag 12 maart
Op donderdagochtend vertrokken we zoals gewoonlijk naar school. We zaten al helemaal in een sfeer van afscheid nemen. De avond voordien hadden we bij het schoolhoofd een intervisiegesprek gehouden en nadien nog gezellig nagepraat en gegeten. Tijdens deze gezellige avond werd er besloten dat we de dag nadien mochten observeren in de kleuterklas.

Dit deden we dus. Het was kijkdag voor de ouders. Zij mochten een kijkje nemen in de klas van hun zoon/dochter, maar ook even zelf terug kind zijn in de klas. Voor ons was het ook heel fijn. We observeerden bij de 5-jarige kleuters. Zij leren de verschillende letters en klanken al veel vroeger als bij ons. Vandaag was het aan de 'ee'. De leerlingen leerden dit uitspreken en herkennen in verschillende woorden zoals veer, zee, beer... Naast de klank leren ze ook het gebaar van de 'ee'. Ook aan de ouders werd gevraagd om mee te doen. Het was mooi om te zien hoe leuk het voor de ouders was.

 

Na een tweetal uurtjes keerden we terug naar onze eigen klas. Omdat het onze echte laatste lesdag was, gaven we alle lessen. We vinden lesgeven hier fijn, dus was dit alvast een hele leuke dag!

Vrijdag 13 maart
Op vrijdag waren we al heel vroeg wakker. We hadden bloemen besteld om onze juffen te bedanken en dus moesten we er nog om. Gelukkig was de vrouw van de winkel zo vriendelijk om de bloemen te brengen naar school, want we wilden vele juffen bedanken.

Bloemen voor de juf van Tessa.

Ook de juf van Stefanie werd in de bloemetjes gezet.

 

Om 8uur begon de opening met de vlag, De kleuters zongen het volkslied en lazen het gebed voor. Na dit alles was het tijd voor ons. We spraken een dankwoord uit voor de hele school. Daarnaast gaven we onze bloemetjes aan het schoolhoofd, het onderhoofd en onze mentoren. Als geschenk voor de school hadden we ook een doos vol materiaal voorzien. Zo kregen ze verf, schriftjes, potloden, balpennen en zo veel meer.

De geschenken en het materiaal gaven niet de meerwaarde aan deze dag, maar de liefde die we kregen van alle juffen en alle kinderen. De tranen hebben gevloeid, maar we hebben ook veel gelachen. Dinsdag gaan we nog even terug omdat we het nu al missen.

 

klas 6B

 

klas 5B

Groeten uit Suriname!
Stefanie en Tessa

Op leeruitstap met de zesde klas!

Fawaka? Hoe gaat het er nog mee?

Met ons gaat alles goed. Deze week is het onze laatste stageweek en we hebben al wat nieuws meegemaakt. Maandag was het een normale lesdag. Stefanie gaf les in haar klas, namelijk 6B en Tessa in 5A.

Op dinsdag stonden we allebei alleen in de klas. De juf van 6A was afwezig, waardoor de mentor van Stefanie les gaf in deze klas. Daardoor nam Stefanie alle lessen over. Ook bij Tessa was de juf uit de andere klas afwezig. De mentor van Tessa besloot dat Tessa les mocht geven in het ander vijfde leerjaar, zo leerde ze ook nieuwe leerlingen kennen. Wij hebben hier al goed ervaren hoe het is om zelf een klas te hebben. Deze ervaring leert ons dat het ons droomberoep is!

Vandaag, woensdag, mochten we mee op leeruitstap met de zesde klas. We vertrokken na het gebed met de bus richting de hoofdstad. Om 9 uur kwamen we aan bij onze eerste locatie. Op deze plaats kregen de leerlingen uitleg over sparen en omgaan met geld. Deze uitleg gebeurde aan de hand van educatieve spelletjes. Om 11 uur was het tijd voor de tweede locatie. Al wandelend verkenden we de monumenten in de stad. Met een groep van 60 leerlingen was het enorm moeilijk om uitleg te geven, daardoor was het vooral kijken en foto's nemen. De derde locatie was de hermitage mall. Dat is een groot winkelcentrum. Hier kregen de leerlingen de kans om even rond te wandelen, maar ook om te eten. De McDonalds was erg geliefd. Het verschil is wel dat ze hier enkel kip en vis verkopen. Dit komt omdat er hier heel verschillende godsdiensten zijn.
Om 14uur vertrokken we terug naar Groningen. Het schoolhoofd stond ons om 15uur al op te wachten. Alle leerlingen en mentoren waren moe van het wandelen, maar we hebben er allemaal enorm van genoten.

Nog twee dagen en onze stage is ten einde.We zijn al aan het brainstormen, hoe we afscheid gaan nemen. We houden jullie op de hoogte!

Tot binnenkort!
Stefanie en Tessa

Via memory leerden de leerlingen het verschil tussen wensen en benodigdheden.

Via een quiz leerden ze omgaan met uitgaven en inkomsten.

Alle juffen op een rijtje.

Holi Phagwa!

Zoals beloofd, een vervolg op ons vorig bericht.

Op donderdagavond werd ons weekend ingezet. Het was Holi Phagwa. Dat is een feest van de Hindoestanen, waarbij het slechte wordt verbrand en het goede wordt gevierd. In de late avond werd het slechte verbrand. Dat betekent dat er een houtstapel in brand werd gestoken. Dit is een ritueel dat plaats vindt na het gezamenlijk gebed. Na de verbranding wordt er nog gedanst en gegeten. Wij werden uitgenodigd om deel te nemen aan de maaltijd. Dat was voor ons een ervaring die we niet vlug zullen vergeten. We zaten in lange rijen naar elkaar te kijken. In grote emmers werd het eten opgeschept. Wat het allemaal was dat weten we niet. Eten bij de Hindoestanen doe je met je handen. Dus ook wij deden dat. Al vlug proefden wij de vele pepers die aanwezig waren. Zij lachten even met ons, maar ze waren trots dat we het proeven aandurfden! 

Hindoestaans eten

Verbranding van het slechte

Op vrijdag ging het feest verder. Nu werd het goede gevierd. Wij trokken naar de stad om het hele gebeuren te kunnen beleven. Het goede wordt gevierd door gekleurd talkpoeder te gooien in de lucht. Niet enkel de lucht werd gekleurd, maar ook wij zagen eruit als regenbogen. Het mooie aan dit feest is dat iedereen toegelaten wordt. Het doel is dan ook vrienden maken en het goede uit de dag halen! Dit feest ging door tot in de late uurtjes, zelfs in de vele regen die ' s'avonds uit de lucht viel. 

Het resultaat van Holi Phagwa

Suriname is heel toegankelijk voor stagiaires. Overal ontmoet je nieuwe studenten. Daardoor leren wij ook veel van elkaar. Iedereen heeft hier een ander stagedoel: onderwijs, ergotherapie, logopedie, kinderziekenhuis... Op de infodag in België hadden wij twee studenten logopedie ontmoet. Zij logeren in de stad, wij in een dorp. Daardoor kwamen zij ons een bezoekje brengen, want zij wilden het grote verschil zien. Hier heb je bijna geen winkels, bijna geen huizen en vooral een mooie natuur! 

De brulapen lieten zich ook goed horen, waardoor ze meteen ook even de andere kant van Suriname zagen.

Op zondag vertrokken wij met de postboot uit de stad. Na een rit van ongeveer drie uur bezochten we twee plantages. Deze stammen uit de slaventijd. Je ziet nog de oude machines en de overige resten van de plantages. Vroeger waren er hier heel veel slaven. De Europeanen kwamen naar hier op zoek naar rijkdom en goud. Zo werden de indianen slaven, maar zij konden hun aanwezigheid blijven behouden. De Europeanen vonden El Dorado, het goudland, niet. Daarnaast waren zij het niet gewoon om hier landbouw te organiseren, waardoor de meesten na een tijd terugkeerden. 

Door deze geschiedenis heb je hier heel veel verschillende volkeren: indianen, creolen, marronstammen... En dat is ook iets wat typisch Surinaams is: een grote verscheidenheid, maar toch een eenheid.

het huis van de laatste eigenaar van de plantage

Deze week is het onze laatste stageweek. We zijn nu al zeker dat we het toch zullen missen!
Groetjes uit Suriname.
Tessa en Stefanie! 

Een korte, maar krachtige week!

Hallo iedereen!

Hier zijn we terug. Doordat we al eindje niets meer gepost hebben, zullen we onmiddellijk twee berichten plaatsen. We beginnen met een weekoverzicht.

Op maandag 2 maart was het geen gewone lesdag. Er was een pedagogische studiedag, waardoor de leerlingen vrij hadden. Samen met de andere leerkrachten kregen wij godsdienstonderricht. Het onderwerp was identiteit. Jezelf als leerkracht beter leren kennen was het hoofddoel. Via een test met vragen kwamen we te weten welk dier we zijn als we lesgeven. Juffrouw Stefanie was een vlinder. Het hoofdkenmerk dat hierbij hoort, is een actieve lesstijl met veel eigen inbreng. Juf Tessa was een duif. Dat wil zeggen een charismatische leerkracht met aandacht voor elk individu. Naast een vlinder kon je ook nog een roodborstje of een adelaar zijn. Via deze test leerden wij dat er heel veel verschillende leerkrachten zijn, maar dat samenwerken met iedereen belangrijk is.

Op dinsdag ging Stefanie alleen naar school. Tessa bleef thuis met koorts. In het weekend kreeg Tessa al een rode uitslag. Deze werd steeds erger en ook de koorts ging de hoogte in. Daardoor kon ze niet lesgeven, maar haar mentor begreep het onmiddellijk. Met antibiotica ging de koorts vlug weg, waardoor ze de woensdag terug paraat was. De rode uitslag is pas sinds gisteren (8 maart) verdwenen. Wij denken dat het komt door een plaatselijke mug: de chikungunya mug. Daar bestaat er geen vaccinatie voor, nochtans slaat hij in ons gebied hevig toe.

Op woensdag was het in Suriname voorleesdag. Ouders kwamen om een boek voor te lezen. Bij juf Stefanie kwam de mama van een leerling uit de klas voorlezen. Zij was verloskundige en dat zag je ook aan haar uniform. Bij juf Tessa kwam ook een mama lezen, maar zij was politievrouw. Dit zag je ook aan het uniform. Zo zie je dat de mensen hier trots zijn op wat ze bereikt hebben!

Donderdag 10 maart was al de laatste lesdag van de week. Het was een korte week, doordat er opnieuw een feestdag was. Ook vandaag was er iets speciaal op school. Het was tijd voor schoolfotografie. Naast een klasfoto konden de leerlingen nog kiezen voor kalenderfoto's, individuele foto's en foto's met vriendjes. Wij zijn hier heel erg geliefd, waardoor we op wel 30 foto's staan. Het schoolteam heeft ons ook al helemaal toegelaten, want wij staan alvast op de personeelsfoto. Ook onze eerste klasfoto als juffen is een feit!

Hopelijk ben je al benieuwd naar het vervolg.
Stefanie en Tessa

Week 4 vloog voorbij!

Hallo iedereen

We zijn terug van weggeweest. Deze week zijn we veranderd van klas. De reden daarvoor is dat we hele drukke klassen hadden. Bij juf Stefanie liep het zelfs helemaal uit de hand. Het schoolhoofd wou ons een ander beeld van de Surinaamse kinderen laten zien, daardoor mochten we naar een hogere klas.

Vanaf dinsdag mocht Tessa lesgeven in klas 5A en Stefanie in klas 6B. We merkten meteen het verschil. De leerlingen lopen niet meer rond in de klas, ze luisteren, zijn beleefd en ze steken zelfs hun vinger in de lucht! Nu kunnen we het vergelijken met de klassen in België.

Woensdag 25 februari was het hier Dag van de Revolutie. Alle scholen en openbare winkels waren gesloten, want het was een feestdag. In de stad was het heel erg druk en er was zelfs een optreden. In mei zijn het hier verkiezingen. Dit kon je duidelijk zien, want de verschillende partijen profiteerden ervan om 'reclame' te maken.

Donderdag en vrijdag gingen we terug naar school. In de hogere klassen is ook het niveau hoger, daardoor hebben wij meer voorbereidingswerk. De lesonderwerpen zijn niet zo simpel, vooral geschiedenis en aardrijkskunde. Alles heeft te maken met Suriname zelf, waardoor we ons meer moeten verdiepen in het land en de leerstof. Dus niet enkel de leerlingen leren veel bij, maar ook wijzelf!

Even iets anders dan school:

1. Het is hier tropisch warm. Dat betekent 30 graden, maar heel veel regen.
2. Watermeloenen vind je hier langs elke weg. Tussen ons werk door proefden wij hier ook al eens van. Dat was smullen!
   
3. Het is hier ook de gewoonte om vogeltjes als huisdier te hebben. Deze picolletjes nemen ze overal mee naar toe: op de fiets, op de boot..
4. De bussen stoppen hier waar je wilt. Je roept gewoon als je wilt afstappen en ze stoppen voor je huis.
5. Het lokale vogeltje is hier "het Grietje Bee". Het zingt voortdurend 'Grietje Bee'.
6. Als je in iemands huis verwelkomt bent, moet je ook steeds je schoenen afdoen. Schoenen in huis mogen niet.
7. 's Avonds branden ook alle lichten. Dit om de boze geesten te verdrijven.
8. Zakken en andere spullen mogen niet op de grond staan. Alles moet op tafels of stoelen liggen.
9. Muskieten vind je overal. Ze vinden ons bloed heel erg lekker. Dat hebben wij al ondervonden. Onze klamboes (muskietennetten) doen 's nachts goed hun werk.
10. Nog enkele woorden: abon = dat is goed, ik heb slaap = ik ben moe, gruntu = groenten en famiri = familie.

Morgen mogen we terug naar school. Niet om les te geven, maar om godsdienstonderricht te volgen. Dit samen met de andere leerkrachten.

Tot gauw!
Tessa en Stefanie

Een weekendoverzicht!

Hallo iedereen!

Dit weekend was iets anders dan de afgelopen weken.
De vader van onze gastvrouw is vorige week zaterdag overleden. Daardoor gingen we zaterdag naar zijn begrafenis. Dit was in Nieuw Nickerie, ongeveer 3 uur met de bus.

We vertrokken al om 6u30, want om 10uur was het tijd om afscheid te nemen in het lijkenhuis. Maar het zat ons niet mee. De bus viel onderweg in panne. Zo waren we pas om 13u in Nieuw Nickerie. Een begrafenis is hier helemaal anders dan in België, dus om 13u was nog niet alles gedaan.

We hadden pech met de bus.
Nergens huizen te bespeuren.

Om 14uur kwam de man nog een laatste keer naar zijn huis. Daar zaten er dichte familie, vrienden en buren. We luisterden naar een reportage waar je de 91-jarige man nog eens hoorde praten. Deze reportage werd kort voor zijn dood gemaakt. Na deze reportage was het tijd om naar de kerk te gaan. Dit gebeurde niet zomaar. Er werd eerst nog gezongen en gedanst rond en met de kist. Helemaal anders als bij ons, wel een mooie manier om zo afscheid te nemen.

Hier is hun levensmotto: "Als je overleden bent, kom je niet meer terug. Dus moet je niet huilen, maar plezier maken op de manier dat je die persoon hebt leren kennen."

Met bussen vertrokken we naar de kerk. Om 16u begon de viering. Je mag dat woord hier letterlijk nemen, want er werd letterlijk gevierd. Opnieuw werd er veel gezongen en gedanst. Er werden ook teksten voorgelezen door familieleden. Om 17u30 was de viering afgelopen. Toen was het tijd om voor de laatste maal afscheid te nemen. Het hoofd van de man was tijdens de hele begrafenis zichtbaar. De mensen nemen hier afscheid door hun hand boven de overledene zijn hoofd te houden. Ze zegenen hem nog een laatste goede laatste reis toe.

Toen vertrokken we opnieuw met de bus. Dit keer gingen we richting de begraafplaats. Een 100-tal meters van de begraafplaats stopte de bus. We trokken door de straten met een orkest. De kist werd gedragen door enkele mensen. Er werd gedanst, gelachen en gedronken. Doordat het hier de gewoonte is om foto's te nemen, hebben wij dat ook gedaan. Toen we bij de begraafplaats kwamen, werd de kist nog even op de grond geplaatst. Op dat moment werd er in cirkels rond de kist gedanst.

Daarna was het tijd om echt afscheid te nemen. Onder gezang en gebeden werd de man op zijn laatste rustplaats gebracht. Zoals je leest, is dit helemaal anders als bij ons. Ook al is het anders, het is wel een mooi gebaar voor de overledene.

Om 20uur was de begrafenis gedaan. Daarna vertrokken we terug naar huis.

zondag 22 februari
Op zondag hebben we uitgeslapen en gewerkt voor school.
Naast het werken, was het ook feest! Stefanie was jarig.

Zo zijn we naar een plaatselijk restaurantje geweest en hebben we 's avonds een lekkere cake gegeten. Het is hier ook de gewoonte om er iets op te drinken, dus dat hebben we dan ook maar gedaan.

Zo was ons weekend voorbij en was het terug tijd om naar school te gaan.

Tot binnenkort!

Tessa en Stefanie

Aswoensdag en Chinees nieuwjaar!

Hallo iedereen.

We zijn hier al terug. Vandaag was het Aswoensdag.
De oudste klassen mochten naar de kerk. Bij ons kwam de bisschop op bezoek. Wij kregen allemaal een askruisje. De godsdienstles stond ook in het thema van Aswoensdag en het begin van de vastentijd.

Bij juf Stefanie was het vandaag nog geen tijd om te vasten. Er was een leerling jarig! Hierdoor kregen alle leerlingen van de klas een heerlijk stuk taart. Daarnaast is het ook de gewoonte dat iedere leerling van de klas een bloem meebrengt. De juf maakt er dan een boeket van. Dit wordt dan aan de jarige gegeven terwijl er heel wat wordt gezongen.

De jarige, hij werd vandaag 8 jaar.

Het kleurrijke boeket van alle leerlingen van de klas.

Morgen is het Chinees nieuwjaar, daardoor zijn hier alle scholen en winkels gesloten. Dat betekent ook dat wij geen les moeten geven, maar we bereiden ons alvast voor op vrijdag.

Wij hopen dat we vanavond nog kunnen genieten van vuurwerk



Vele groeten
Tessa en Stefanie

Carnaval op school

Maandag 17 februari 2015

Na ons welverdiende weekend was het terug tijd om naar school te gaan. Wij stonden beiden alleen in de klas, want onze juffen waren op bijscholing. Wij waren voorbereid, maar toch was het een hele uitdaging. De leerlingen wilden ons natuurlijk testen. Daardoor waren het soms kleine duiveltjes.

Wij mochten taal, rekenen, schrijven, lezen en godsdienst geven. Onze lessen konden we met veel voldoening afwerken. Zoals eerder gezegd, straffen en belonen kennen ze hier niet. Wij hebben dit toch proberen toe te passen in samenspraak en met toestemming van het schoolhoofd. Als de leerlingen drie streepjes hadden, moesten ze naar haar. Dit was twee keer het geval. Beiden waren we consequent en dus haalden we haar erbij als het nodig was. De leerlingen waren daarna opnieuw flink, maar dit bleef soms niet lang duren.

Om 13 uur was onze stem flink verminderd, maar toch waren we tevreden over onze dag. Na deze spannende en leerrijke dag, stond onze buurman ons op te wachten met konijn op Surinaamse wijze.Dit had hij gevangen tijdens een jacht.

De klas van juf Tessa tijdens de les taal. 

De klas van juf Stefanie tijdens de les godsdienst.

Onze buurman wilde ons die dag ook eens van zijn jacht doen genieten. Zo nam hij ons mee op zijn boot. We vaarden de Saramacca rivier af op jacht naar brulapen. Dit is hier de gewoonte, dus stemden wij hiermee in. De brulapen hadden waarschijnlijk gehoord dat we eraan kwamen, want we hebben geen enkele gezien. Ze schuilden wellicht allemaal diep in het woud.

Moment net voor de zware stortbui. 

Dinsdag 18 februari 2015

Deze dag was een speciale dag. Er werd carnaval gevierd op school. De lessen verliepen niet zoals gewoonlijk, want er was een snoepverkoop gepland. Vanaf 10 uur stonden alle klassen buiten om verschillende dingen te verkopen. Zo verkochten ze vers fruit, bami, nasi, popcorn, ijsjes... De kinderen konden zich ook nog laten schminken. De winst ging naar de klassen zelf.

De leerlingen waren ook verkleed. Toch merkten wij enkele verschillen. Bij ons is het de gewoonte om verkleedkledij aan te hebben. Hier is dat niet zo. De leerlingen maken hun kledij vooral zelf.
Er was ook geen stoet in de straat en bijna geen muziek.

Na het vieren van carnaval en een hele namiddag druk werken, gaan wij vroeg slapen.
Gisterennacht was een bewogen nacht met veel getrommel van de regen op het dak. Daardoor zijn wij nu heel moe.

De laatste lesdag van de week!

Vandaag was het al de laatste lesdag van deze week. De tijd vliegt hier voorbij.
Om de week terug af te sluiten, werd de vlag omhoog gehesen. Deze week was het aan klas 5 om het Surinaamse volkslied te zingen. Daarnaast werd er ook gezamenlijk gebeden.

De vlag wordt omhoog gehesen. Zoals je ziet, doen ook wij mee.

Om 8u15 was het dan tijd om aan de les te beginnen. Dinsdag vieren we op school Carnaval.
Daardoor werd er flink wat geknutseld. In onze klassen werden er T-shirts versierd. De leerlingen kunnen deze dan dragen tijdens het feest. Bij juf Tessa werden er aan de T-shirts ook slingers geknoopt. Bij juf Stefanie werden er bloemen op gestempeld.

Stempelen met aardappelen en okers (een plaatselijke groente).

Juf Tessa gaf naast het knutselen ook een rekenles. De leerlingen leerden over de uren, minuten en seconden. De leerlingen waren alvast enthousiast over het bordgebruik.

De klokken zijn getekend om het beeld vast te zetten bij de kinderen.
 

Ook in Suriname denkt men aan de mondhygiëne. De leerlingen moeten iedere week hun mond spoelen gedurende 15 seconden met mondspoeling.

Op deze foto staat de klas op een rij voor de mondspoeling.

Morgenvroeg vertrekken wij op uitstap met onze buren. We gaan naar Bigi Pan en Nickerie. Ons werken wordt hier dus beloond.

Vele groeten uit Suriname

Tessa en Stefanie

Bezoek aan het RKBO

Dinsdag 10 februari 2015
Dinsdag was een normale schooldag.
Juf Stefanie had aan haar leerlingen gevraagd om speelgoed, fruit en gerief over het geloof mee te brengen. Bijna iedereen had dit meegebracht. De leerlingen vonden het super om er over te vertellen. Natuurlijk wilden enkelen ook op de foto.

Het speelgoed is ongeveer hetzelfde als van bij ons.
Poppen en barbies kennen ze hier alvast heel goed.
 

 

Na het verteluur was het tijd om te gaan turnen. De leerlingen dragen allemaal hetzelfde, namelijk een blauwe T-shirt en een zwarte short. Ook hier gebeurt het dat leerlingen hun turnkledij vergeten. De leerkracht zal hen daarvoor niet straffen, want straffen is hier uit den boze.

Turnen gebeurt hier op blote voeten.
De leerlingen leerden honkbal.

Bij juf Tessa was het tijd om te rekenen. De leerlingen leerden bewerkingen tot 100. Het is altijd een uitdaging om les te geven in deze klas. Toch slaagde juf Tessa erin om de leerlingen flink te laten meewerken.

De rekenles bij juffrouw Tessa.

In de klas van Tessa kwam ook de muziekjuf. De klas was echter niet meer flink. De leerlingen wilden niet luisteren. Zo liepen er leerlingen uit de klas, sloegen ze elkaar.. Toch werd er weinig aan gedaan. De leerkrachten hebben hier vooral een opvoedende taak. Hun motto is dan ook: een opvoeder praat en straft niet.

Woensdag 11 februari 2015
Vandaag mochten wij naar de hoofdstad. We namen de bus om 6 uur s'ochtends in Groningen. Twee uren later waren wij eindelijk in Paramaribo. Het was een lastige rit: veel file, vermoeidheid en last van muggen...

Om 9 uur werden wij ontvangen bij het RKBO. Dat is de stichting Rooms Katholiek Bijzonder Onderwijs. Normaalgezien gebeurt dit bij aanvang van de stage, maar bij ons was dit niet het geval. Dit komt omdat het hoofd niet op de hoogte was van onze komst in Suriname. Ze is pas een maand de directeur van het RKBO, daardoor blijkt de communicatie wat zoek te zijn. Hier in Suriname vormt dat echter geen probleem. Wij werden vriendelijk ontvangen en ze wenste ons veel succes op onze stage.

Na het bezoek aan het RKBO hadden wij nog even tijd over. Onze bus kwam pas om 16uur.
Daardoor gingen wij nog even rondkijken in de hoofdstad. De warmte was vandaag erg drukkend, waardoor het niet zo genieten was van de zon. Daardoor kozen we om even de winkels af te lopen. Zo ontdekten we een boekenwinkel. Dat was voor ons een hele opluchting, want hier kunnen we dus voortaan ons schoolgerief kopen: tekenmateriaal, kleurtjes, leesboeken enzovoort..

Na het ontdekken van deze boekenwinkel, kochten we nog wat plaatselijk fruit. Daarna was het tijd om onze bus te gaan zoeken... Dit is hier een hele opgave, maar het is ons toch gelukt!

Om 17u30 waren wij veilig en wel terug in ons huisje.
Tijd om onze boekentas te maken, want morgen terug een nieuwe schooldag!
Groeten van Stefanie en Tessa.

Tijd om les te geven

Hier zijn we weer!

Deze week vliegen we erin: tijd om les te geven!
Vandaag mochten we allebei een lesje taal geven met als thema 'trouwen'. Doordat wij beiden in groep 2 staan, kunnen wij onze voorbereidingen samen maken. Dit is hier een pluspunt.
We hebben hier geen printer. Dus moeten wij ons creatief opstellen.

Onze mentoren gebruiken weinig materiaal. Met weinig middelen proberen wij toch onze eigen accenten te leggen. Zo maakten wij een tekening over een bruid en een bruidegom.

De leerlingen waren alvast enthousiast over het gebruik van deze tekening. Toch is het een grote aanpassing voor ons. Ook al spreken ze hier Nederlands, je hoort soms duidelijke verschillen. Een voorbeeld hiervan is: wandelen (BE) = lopen (SU), lopen (BE) = rennen (SU).

Discipline en kordaatheid is hier soms ver te zoeken. In de klas van juffrouw Stefanie liep het vandaag bijzonder goed. De leerlingen waren druk aan het werk en hadden er ook plezier in.
In de klas van Tessa is dit heel wat anders. Toch was haar les geslaagd: de leerlingen bleven op hun stoel zitten, staken soms hun vinger in de lucht en er vlogen geen linialen in het rond.. Al bij al, was het dus een goede les!

De les rekenen bij juffrouw Stefanie.
Het telraam wordt hier steevast gebruikt.



Een gelijkenis met België: een lesje schrift begint ook met het losmaken van de handen.

Deze week mogen wij minstens elke dag één les geven. Dit zal in realiteit echter niet zo zijn. Onze mentoren houden ervan om de klas te verlaten. Daardoor mogen wij onverwachte lessen geven.
Wij vinden dit wel leuk, want daardoor leren wij hoe het is om een eigen klas te hebben.

Wij kijken al terug uit naar morgen!

Groeten uit Suriname
Tessa en Stefanie.



Elke dag een nieuw avontuur!

Hallo iedereen!

"Elke dag een nieuw avontuur": dat mag je hier wel zeggen! Deze morgen hadden we geen elektriciteit en water. Dat blijkt hier normaal te zijn. Er is te weinig stroom voor het hele land, waardoor ze het verdelen onder districten. Vanmorgen was het blijkbaar aan ons district om even zonder stroom te zitten.. Gelukkig wist onze buurman Werner raad, want het was net schooltijd.

Toen wij op school aankwamen, begon ook alles wat later door de stroompanne. Om 8 uur begon het ochtendgebed. Dit is een gebed onder de leerkrachten. Meestal wordt er ook een lied gezongen.

Na de gebeden met de leerkrachten was het tijd om naar de klas te gaan. Ook hier wordt er telkens gebeden voor en na de pauzes. Vandaag was het tijd voor pap! Alle leerlingen kregen zo pap in een kopje en mochten dan lekker smullen Dit is elke dinsdag en donderdag.

De leerlingen genieten van hun pap.
 

Wat doen wij als school gedaan is?
De lessen duren tot 13 uur, maar voor ons is het nog niet gedaan. Wij zijn al aan het brainstormen voor de lessen die we zullen geven. Voor Stefanie is het morgen al de grote dag. Tessa mag maandag haar eerste les geven, spannend!

Na een werknamiddag sloten we onze dag af met een gezelschapsspel. We speelden dit met het buurmeisje en de buurjongen. Zoals je ziet, integreren wij ons goed in het Surinaamse leven.


Om te eindigen, sluiten we af met enkel foto's van onze stageklassen.

Dit is de klas van Stefanie: 2B.
In deze klas zitten 26 drukke, maar flinke leerlingen.
Ze houden van praten en lachen.

Dit is de klas van Tessa: 2A. Dit is een heel drukke klas.
Hier zijn ze flink aan het werk, maar dit is zelden zo...

Dit is ook de klas van Tessa.
Dit is een spellingsles, maar zoals je ziet zit bijna geen enkele leerlingen op zijn/haar stoel.