Natuur & cultuur!

Hallo iedereen!

Onze stage is voorbij, maar wij genieten nog even van de natuur en cultuur in Suriname.

Zaterdag 14 maart
Zaterdagmorgen vertrokken we met onze buren naar Brokopondo. Brokopondo is een district waar er een stuwmeer gelegen is. Dit door de bouw van de Afobakadam.

Lang geleden was er op deze locatie een dorp. De mensen moesten immigreren naar andere gebieden. De resten van het dorp zie je nog steeds aan de uitstekende toppen van de bomen. Dit zorgt ervoor dat het stuwmeer prachtig is.

Het dam rond het stuwmeer.

Samen met de buurkinderen bovenaan het stuwmeer.

Zondag 15 maart 
Om 5u30 stonden we op om te vertrekken naar de hoofdstad. Vanuit de hoofdstad vertrokken we met een busje richting Albina. In de bus was het heel gezellig. We zaten met een tiental mensen van uit Holland op de bus. Zij doen hier allemaal vrijwilligerswerk: kinderhuizen, eten verdelen...

De rit naar Albina duurde drie uur. Albina is de grensstad van Suriname met Frans Guyana.
Daar genoten we van het prachtige uitzicht en van het zonnetje. Met een boot vertrokken we richting Galibi.

Galibi is een eiland met een tropische sfeer: palmbomen, vissersboten, indianendorpen... Aangekomen op het eiland verkenden we onze slaaphut. We sliepen in bedden, maar wel zonder klamboe. De muskieten hadden dit graag. Na het verkennen genoten we van een heerlijke maaltijd bestaande uit verse vis. Na het eten maakten we een wandeling door het dorp. De mensen leven hier van de natuur: vruchten, visvangst en zelfs jacht.

Onze dag was nog niet ten einde, want s'avonds vertrokken we met de boot om zeeschildpadden te spotten. Dit was heel spannend. In het donker zochten we de sporen. We hadden geluk want er waren veel zeeschildpadden aan strand gekomen. Dit om eieren te leggen. Drie zeeschildpadden zagen we van dichtbij. We zagen ook de drie fases van het eieren leggen: een put graven, eieren leggen en ze begraven.

Het was een prachtige ervaring om te zien hoe ze eieren leggen. Een 120-tal eieren, zo groot als pingpongballetjes. Naar het schijnt is dat ook heel erg zacht. We hebben dit wel niet gevoeld, want we wilden de schildpad niet storen.

Na deze tocht was het tijd om te slapen. Een vermoeiende, maar wonderlijke dag.

Galibi: het tropisch eiland.

De eierenleg bij een zeeschildpad.

Maandag 16 maart 
Wij stonden om 6uur op want we wilden nog een strandwandeling maken voor het ontbijt.
Het was opnieuw prachtig. We zagen hoe de kinderen naar school vertrokken via het strand, sommigen zelfs met de boot.

Na deze wandeling ontbeten we nabij de hut. Na het ontbijt vertrokken we met de boot naar Frans Guyana. Toen we aankwamen zagen we al meteen het verschil. Frans Guyana behoort nog steeds tot Frankrijk. Dit laat zijn sporen na: de taal, rechts rijden met de auto en betalen in euro's. Voor ons was het weer wennen om terug rechts te rijden en in euro's te betalen. Suriname ligt aan de overkant en toch zo'n groot verschil.

We bezochten de vroegere gevangenis: camp de la transportation. Eind 1800 waren er hier heel veel gevangenen. Hun overlevingskansen waren enorm klein. Ze kregen nauwelijks te eten, weinig hygiëne en waren vastgeketend. In 1953 sloot deze gevangenis. Dus deze gruwel is nog maar 60 jaar ten einde.

Na het bezoek aan de gevangenis maakten we een wandeling in Saint Laurent. We zagen de oude gebouwen, allemaal met een Frans kenteken. Na deze tocht was het tijd om terug te vertrekken naar Suriname. Het land was al in zicht, maar we moesten nog een oversteek maken van 30 minuten.
Toen we aankwamen, aten we nog nasi met kip en dan vertrokken we terug met ons busje naar Paramaribo.

Het waren drie mooie dagen waar we heel veel hebben bijgeleerd van de natuur en de cultuur.
Het zijn herinneringen voor ons leven.

Groetjes
Tessa en Stefanie!