Een weekendoverzicht!

Hallo iedereen!

Dit weekend was iets anders dan de afgelopen weken.
De vader van onze gastvrouw is vorige week zaterdag overleden. Daardoor gingen we zaterdag naar zijn begrafenis. Dit was in Nieuw Nickerie, ongeveer 3 uur met de bus.

We vertrokken al om 6u30, want om 10uur was het tijd om afscheid te nemen in het lijkenhuis. Maar het zat ons niet mee. De bus viel onderweg in panne. Zo waren we pas om 13u in Nieuw Nickerie. Een begrafenis is hier helemaal anders dan in België, dus om 13u was nog niet alles gedaan.

We hadden pech met de bus.
Nergens huizen te bespeuren.

Om 14uur kwam de man nog een laatste keer naar zijn huis. Daar zaten er dichte familie, vrienden en buren. We luisterden naar een reportage waar je de 91-jarige man nog eens hoorde praten. Deze reportage werd kort voor zijn dood gemaakt. Na deze reportage was het tijd om naar de kerk te gaan. Dit gebeurde niet zomaar. Er werd eerst nog gezongen en gedanst rond en met de kist. Helemaal anders als bij ons, wel een mooie manier om zo afscheid te nemen.

Hier is hun levensmotto: "Als je overleden bent, kom je niet meer terug. Dus moet je niet huilen, maar plezier maken op de manier dat je die persoon hebt leren kennen."

Met bussen vertrokken we naar de kerk. Om 16u begon de viering. Je mag dat woord hier letterlijk nemen, want er werd letterlijk gevierd. Opnieuw werd er veel gezongen en gedanst. Er werden ook teksten voorgelezen door familieleden. Om 17u30 was de viering afgelopen. Toen was het tijd om voor de laatste maal afscheid te nemen. Het hoofd van de man was tijdens de hele begrafenis zichtbaar. De mensen nemen hier afscheid door hun hand boven de overledene zijn hoofd te houden. Ze zegenen hem nog een laatste goede laatste reis toe.

Toen vertrokken we opnieuw met de bus. Dit keer gingen we richting de begraafplaats. Een 100-tal meters van de begraafplaats stopte de bus. We trokken door de straten met een orkest. De kist werd gedragen door enkele mensen. Er werd gedanst, gelachen en gedronken. Doordat het hier de gewoonte is om foto's te nemen, hebben wij dat ook gedaan. Toen we bij de begraafplaats kwamen, werd de kist nog even op de grond geplaatst. Op dat moment werd er in cirkels rond de kist gedanst.

Daarna was het tijd om echt afscheid te nemen. Onder gezang en gebeden werd de man op zijn laatste rustplaats gebracht. Zoals je leest, is dit helemaal anders als bij ons. Ook al is het anders, het is wel een mooi gebaar voor de overledene.

Om 20uur was de begrafenis gedaan. Daarna vertrokken we terug naar huis.

zondag 22 februari
Op zondag hebben we uitgeslapen en gewerkt voor school.
Naast het werken, was het ook feest! Stefanie was jarig.

Zo zijn we naar een plaatselijk restaurantje geweest en hebben we 's avonds een lekkere cake gegeten. Het is hier ook de gewoonte om er iets op te drinken, dus dat hebben we dan ook maar gedaan.

Zo was ons weekend voorbij en was het terug tijd om naar school te gaan.

Tot binnenkort!

Tessa en Stefanie

Aswoensdag en Chinees nieuwjaar!

Hallo iedereen.

We zijn hier al terug. Vandaag was het Aswoensdag.
De oudste klassen mochten naar de kerk. Bij ons kwam de bisschop op bezoek. Wij kregen allemaal een askruisje. De godsdienstles stond ook in het thema van Aswoensdag en het begin van de vastentijd.

Bij juf Stefanie was het vandaag nog geen tijd om te vasten. Er was een leerling jarig! Hierdoor kregen alle leerlingen van de klas een heerlijk stuk taart. Daarnaast is het ook de gewoonte dat iedere leerling van de klas een bloem meebrengt. De juf maakt er dan een boeket van. Dit wordt dan aan de jarige gegeven terwijl er heel wat wordt gezongen.

De jarige, hij werd vandaag 8 jaar.

Het kleurrijke boeket van alle leerlingen van de klas.

Morgen is het Chinees nieuwjaar, daardoor zijn hier alle scholen en winkels gesloten. Dat betekent ook dat wij geen les moeten geven, maar we bereiden ons alvast voor op vrijdag.

Wij hopen dat we vanavond nog kunnen genieten van vuurwerk



Vele groeten
Tessa en Stefanie

Carnaval op school

Maandag 17 februari 2015

Na ons welverdiende weekend was het terug tijd om naar school te gaan. Wij stonden beiden alleen in de klas, want onze juffen waren op bijscholing. Wij waren voorbereid, maar toch was het een hele uitdaging. De leerlingen wilden ons natuurlijk testen. Daardoor waren het soms kleine duiveltjes.

Wij mochten taal, rekenen, schrijven, lezen en godsdienst geven. Onze lessen konden we met veel voldoening afwerken. Zoals eerder gezegd, straffen en belonen kennen ze hier niet. Wij hebben dit toch proberen toe te passen in samenspraak en met toestemming van het schoolhoofd. Als de leerlingen drie streepjes hadden, moesten ze naar haar. Dit was twee keer het geval. Beiden waren we consequent en dus haalden we haar erbij als het nodig was. De leerlingen waren daarna opnieuw flink, maar dit bleef soms niet lang duren.

Om 13 uur was onze stem flink verminderd, maar toch waren we tevreden over onze dag. Na deze spannende en leerrijke dag, stond onze buurman ons op te wachten met konijn op Surinaamse wijze.Dit had hij gevangen tijdens een jacht.

De klas van juf Tessa tijdens de les taal. 

De klas van juf Stefanie tijdens de les godsdienst.

Onze buurman wilde ons die dag ook eens van zijn jacht doen genieten. Zo nam hij ons mee op zijn boot. We vaarden de Saramacca rivier af op jacht naar brulapen. Dit is hier de gewoonte, dus stemden wij hiermee in. De brulapen hadden waarschijnlijk gehoord dat we eraan kwamen, want we hebben geen enkele gezien. Ze schuilden wellicht allemaal diep in het woud.

Moment net voor de zware stortbui. 

Dinsdag 18 februari 2015

Deze dag was een speciale dag. Er werd carnaval gevierd op school. De lessen verliepen niet zoals gewoonlijk, want er was een snoepverkoop gepland. Vanaf 10 uur stonden alle klassen buiten om verschillende dingen te verkopen. Zo verkochten ze vers fruit, bami, nasi, popcorn, ijsjes... De kinderen konden zich ook nog laten schminken. De winst ging naar de klassen zelf.

De leerlingen waren ook verkleed. Toch merkten wij enkele verschillen. Bij ons is het de gewoonte om verkleedkledij aan te hebben. Hier is dat niet zo. De leerlingen maken hun kledij vooral zelf.
Er was ook geen stoet in de straat en bijna geen muziek.

Na het vieren van carnaval en een hele namiddag druk werken, gaan wij vroeg slapen.
Gisterennacht was een bewogen nacht met veel getrommel van de regen op het dak. Daardoor zijn wij nu heel moe.

De laatste lesdag van de week!

Vandaag was het al de laatste lesdag van deze week. De tijd vliegt hier voorbij.
Om de week terug af te sluiten, werd de vlag omhoog gehesen. Deze week was het aan klas 5 om het Surinaamse volkslied te zingen. Daarnaast werd er ook gezamenlijk gebeden.

De vlag wordt omhoog gehesen. Zoals je ziet, doen ook wij mee.

Om 8u15 was het dan tijd om aan de les te beginnen. Dinsdag vieren we op school Carnaval.
Daardoor werd er flink wat geknutseld. In onze klassen werden er T-shirts versierd. De leerlingen kunnen deze dan dragen tijdens het feest. Bij juf Tessa werden er aan de T-shirts ook slingers geknoopt. Bij juf Stefanie werden er bloemen op gestempeld.

Stempelen met aardappelen en okers (een plaatselijke groente).

Juf Tessa gaf naast het knutselen ook een rekenles. De leerlingen leerden over de uren, minuten en seconden. De leerlingen waren alvast enthousiast over het bordgebruik.

De klokken zijn getekend om het beeld vast te zetten bij de kinderen.
 

Ook in Suriname denkt men aan de mondhygiëne. De leerlingen moeten iedere week hun mond spoelen gedurende 15 seconden met mondspoeling.

Op deze foto staat de klas op een rij voor de mondspoeling.

Morgenvroeg vertrekken wij op uitstap met onze buren. We gaan naar Bigi Pan en Nickerie. Ons werken wordt hier dus beloond.

Vele groeten uit Suriname

Tessa en Stefanie

Bezoek aan het RKBO

Dinsdag 10 februari 2015
Dinsdag was een normale schooldag.
Juf Stefanie had aan haar leerlingen gevraagd om speelgoed, fruit en gerief over het geloof mee te brengen. Bijna iedereen had dit meegebracht. De leerlingen vonden het super om er over te vertellen. Natuurlijk wilden enkelen ook op de foto.

Het speelgoed is ongeveer hetzelfde als van bij ons.
Poppen en barbies kennen ze hier alvast heel goed.
 

 

Na het verteluur was het tijd om te gaan turnen. De leerlingen dragen allemaal hetzelfde, namelijk een blauwe T-shirt en een zwarte short. Ook hier gebeurt het dat leerlingen hun turnkledij vergeten. De leerkracht zal hen daarvoor niet straffen, want straffen is hier uit den boze.

Turnen gebeurt hier op blote voeten.
De leerlingen leerden honkbal.

Bij juf Tessa was het tijd om te rekenen. De leerlingen leerden bewerkingen tot 100. Het is altijd een uitdaging om les te geven in deze klas. Toch slaagde juf Tessa erin om de leerlingen flink te laten meewerken.

De rekenles bij juffrouw Tessa.

In de klas van Tessa kwam ook de muziekjuf. De klas was echter niet meer flink. De leerlingen wilden niet luisteren. Zo liepen er leerlingen uit de klas, sloegen ze elkaar.. Toch werd er weinig aan gedaan. De leerkrachten hebben hier vooral een opvoedende taak. Hun motto is dan ook: een opvoeder praat en straft niet.

Woensdag 11 februari 2015
Vandaag mochten wij naar de hoofdstad. We namen de bus om 6 uur s'ochtends in Groningen. Twee uren later waren wij eindelijk in Paramaribo. Het was een lastige rit: veel file, vermoeidheid en last van muggen...

Om 9 uur werden wij ontvangen bij het RKBO. Dat is de stichting Rooms Katholiek Bijzonder Onderwijs. Normaalgezien gebeurt dit bij aanvang van de stage, maar bij ons was dit niet het geval. Dit komt omdat het hoofd niet op de hoogte was van onze komst in Suriname. Ze is pas een maand de directeur van het RKBO, daardoor blijkt de communicatie wat zoek te zijn. Hier in Suriname vormt dat echter geen probleem. Wij werden vriendelijk ontvangen en ze wenste ons veel succes op onze stage.

Na het bezoek aan het RKBO hadden wij nog even tijd over. Onze bus kwam pas om 16uur.
Daardoor gingen wij nog even rondkijken in de hoofdstad. De warmte was vandaag erg drukkend, waardoor het niet zo genieten was van de zon. Daardoor kozen we om even de winkels af te lopen. Zo ontdekten we een boekenwinkel. Dat was voor ons een hele opluchting, want hier kunnen we dus voortaan ons schoolgerief kopen: tekenmateriaal, kleurtjes, leesboeken enzovoort..

Na het ontdekken van deze boekenwinkel, kochten we nog wat plaatselijk fruit. Daarna was het tijd om onze bus te gaan zoeken... Dit is hier een hele opgave, maar het is ons toch gelukt!

Om 17u30 waren wij veilig en wel terug in ons huisje.
Tijd om onze boekentas te maken, want morgen terug een nieuwe schooldag!
Groeten van Stefanie en Tessa.

Tijd om les te geven

Hier zijn we weer!

Deze week vliegen we erin: tijd om les te geven!
Vandaag mochten we allebei een lesje taal geven met als thema 'trouwen'. Doordat wij beiden in groep 2 staan, kunnen wij onze voorbereidingen samen maken. Dit is hier een pluspunt.
We hebben hier geen printer. Dus moeten wij ons creatief opstellen.

Onze mentoren gebruiken weinig materiaal. Met weinig middelen proberen wij toch onze eigen accenten te leggen. Zo maakten wij een tekening over een bruid en een bruidegom.

De leerlingen waren alvast enthousiast over het gebruik van deze tekening. Toch is het een grote aanpassing voor ons. Ook al spreken ze hier Nederlands, je hoort soms duidelijke verschillen. Een voorbeeld hiervan is: wandelen (BE) = lopen (SU), lopen (BE) = rennen (SU).

Discipline en kordaatheid is hier soms ver te zoeken. In de klas van juffrouw Stefanie liep het vandaag bijzonder goed. De leerlingen waren druk aan het werk en hadden er ook plezier in.
In de klas van Tessa is dit heel wat anders. Toch was haar les geslaagd: de leerlingen bleven op hun stoel zitten, staken soms hun vinger in de lucht en er vlogen geen linialen in het rond.. Al bij al, was het dus een goede les!

De les rekenen bij juffrouw Stefanie.
Het telraam wordt hier steevast gebruikt.



Een gelijkenis met België: een lesje schrift begint ook met het losmaken van de handen.

Deze week mogen wij minstens elke dag één les geven. Dit zal in realiteit echter niet zo zijn. Onze mentoren houden ervan om de klas te verlaten. Daardoor mogen wij onverwachte lessen geven.
Wij vinden dit wel leuk, want daardoor leren wij hoe het is om een eigen klas te hebben.

Wij kijken al terug uit naar morgen!

Groeten uit Suriname
Tessa en Stefanie.



Elke dag een nieuw avontuur!

Hallo iedereen!

"Elke dag een nieuw avontuur": dat mag je hier wel zeggen! Deze morgen hadden we geen elektriciteit en water. Dat blijkt hier normaal te zijn. Er is te weinig stroom voor het hele land, waardoor ze het verdelen onder districten. Vanmorgen was het blijkbaar aan ons district om even zonder stroom te zitten.. Gelukkig wist onze buurman Werner raad, want het was net schooltijd.

Toen wij op school aankwamen, begon ook alles wat later door de stroompanne. Om 8 uur begon het ochtendgebed. Dit is een gebed onder de leerkrachten. Meestal wordt er ook een lied gezongen.

Na de gebeden met de leerkrachten was het tijd om naar de klas te gaan. Ook hier wordt er telkens gebeden voor en na de pauzes. Vandaag was het tijd voor pap! Alle leerlingen kregen zo pap in een kopje en mochten dan lekker smullen Dit is elke dinsdag en donderdag.

De leerlingen genieten van hun pap.
 

Wat doen wij als school gedaan is?
De lessen duren tot 13 uur, maar voor ons is het nog niet gedaan. Wij zijn al aan het brainstormen voor de lessen die we zullen geven. Voor Stefanie is het morgen al de grote dag. Tessa mag maandag haar eerste les geven, spannend!

Na een werknamiddag sloten we onze dag af met een gezelschapsspel. We speelden dit met het buurmeisje en de buurjongen. Zoals je ziet, integreren wij ons goed in het Surinaamse leven.


Om te eindigen, sluiten we af met enkel foto's van onze stageklassen.

Dit is de klas van Stefanie: 2B.
In deze klas zitten 26 drukke, maar flinke leerlingen.
Ze houden van praten en lachen.

Dit is de klas van Tessa: 2A. Dit is een heel drukke klas.
Hier zijn ze flink aan het werk, maar dit is zelden zo...

Dit is ook de klas van Tessa.
Dit is een spellingsles, maar zoals je ziet zit bijna geen enkele leerlingen op zijn/haar stoel.
  

De eerste kennismaking.

Hier zijn we terug! 

Fa waka? Hoe gaat het?
Zoals jullie horen zitten we al helemaal in de Surinaamse sfeer. Zaterdag nam onze buurvrouw ons mee naar de hoofdstad Paramaribo. Dat was helemaal anders dan hier: druk verkeer, een geurtje, opletten voor je gerief... Maar toch is het zeker de moeite waard. De huizen vanuit de slaventijd, de Jules Wijdenboschbrug, de palmentuin en zeker niet te vergeten een bezoek aan de centrale markt.

Een bezoek aan de centrale markt.
Hier kochten wij ons fruit, want in Groningen vind je dit niet. 

Op zondag gingen we met ons gastgezin naar de kerk. De pastoor heette ons welkom en wenste ons een goede stage toe. Je kan de viering wat vergelijken zoals bij ons, maar het kerkgebouw zelf is helemaal anders. Zo was het zelf de laatste keer dat de viering in deze kerk plaatsvond. Er komt een nieuw kerkgebouw, want hij staat op instorten. Na de viering, bereidden we ons voor op onze eerste schooldag. Zo werkte Stefanie aan haar bachelorproef die gelinkt is aan Suriname.

De eerste schooldag!  

Met volle moed vertrokken we richting de Sint Thaddeusschool. Daar werden we openlijk ontvangen door het onderhoofd. Toen de bel ging, was het tijd om de vlag te hijsen onder het gezang van de kinderen. Ze zongen onder andere het Surinaamse volkslied. Daarna werden we een hele voormiddag ondergedompeld in het Surinaamse lesgebeuren. Het lessenrooster kan je vergelijken als bij ons, maar er zijn wel andere gewoontes. De leerkrachten werken niet met straffen en belonen. De leerlingen mogen ook vrij rondlopen in de klas en moeten hun vinger niet opsteken om iets te zeggen.

Ze gebruiken boeken uit Nederland, maar mogen er wel niet in schrijven. Dus de leerlingen moeten voornamelijk in schriften overschrijven.

De school bestond vandaag 88 jaar, waardoor de leerlingen een gratis maaltijd ontvingen. Ook wij werden natuurlijk niet vergeten. Zo sloten wij onze dag af met een Bami-maaltijd.

Het geschrift in de scholen is toch wel een beetje anders.